اشــک که از آب زلال تره

پس چرا مسافر من برنمی گرده

ـــ“دوستـت دارم”ـــ هایت راــــ

جـــای دیگری تمرین کنـــ !

به خودت میای میبینی ،

به کسی که رهات کرده و بدجور بهت ظلم کرده ..

دیگه نه نیازی داری..

نه احساسی........

ولی اون ...

داره از بی تو بودن میمیره .......

نامردیست آن همه اشک را به یک چشمک فروختن

فکر مي کرديم عاشقي هم بچگيست...

اما حيف اين تازه اول يک زندگيست...

زندگي چيزيست شبيه يک حباب..

عشق آباديه زيبايي در سراب...

فاصله با آرزو هاي ما چه کرد...

کاش مي شد در عاشقي هم توبه کرد

دروغ و خيانت رو هك كن

از انسانيت كپي بگير و سند توآ ل كن

با صداقت و وفا و معرفت چت كن

از زيباترين خاطره زندگي وب بگير

تو پروفايل قلبت يه قلبه تير خورده بذار و بگو عاشق عشق هستي

و عاشق عشق باش

در مسنجر قلبت عشق رو اد كن

وبه احساسات زيبايي پي ام بده

غم رو ديلت كن

و واژه بدي رو رينيم كن

براي غرورت آف بزار و بگو بشينه آخه (دنيا دو روزه)

امّا باور نداشتم ...

تا آن زمان كه فهميدم ...

وقتی دل مانـــدن ندارم ...

پای ایستادن هم نيست .../.

ان جایی که نامردان از کور عصا می دزدند دیوانه منم که انجا دنبال محبتم


_____________________________________________________________________

ســــكوت

بلندترين فرياد من است

و نگاه

رساترين آوازم

چرا نمي شنوي ؟

نـﮧ نمـﮯدآنـﮯ !

هیچکس نمـﮯدآند. . .

پشت این چهره ی آرام در دلم چـﮧ مـﮯگذرد...

نمـﮯدآنـﮯ !

کسی نمـﮯدآند. . .

این آرامش ِ ظاهــر و این دل ِ نـا آرام ،

چقدر خستـﮧ ام مـﮯکند . .

3s forever

زنـدگـے مـے کننـد

مـے میـرنـد و مـے رونـد …

...

امـا فـاجعــہ ـے زنـدگـے تــو

آטּ هـنگـامـ آغـاز مـے شـود کــہ آدمـے مـے رود امــا نـمـے میـرد!

مــے مـــانــد

و نبـودنـشـ در بـودטּ تـو

چنـاטּ تــہ نـشیـטּ مـے شـود

کــہ تـــو مـے میـرے

تازه فهمیدم که زیبایی چیست

وقتی که تورودر قلب کوچکم جادادم

تازه صدای ضربان قلبم راشنیدم

وقتی که دست دردست تونهادم

تازه معنای گرمی رادرک کردم

هرگاه به جدایی می اندیشم سایه ی مرگ

رادرکنارخودمیبینم...

خاطراتـــــ بــــد و خوبمانـــــ را بازسازي مي کنم

همينجـــــا جلوي چشمانــــم

آخرش گریهــــ داره چقـــدر . . .

شکستني استــــــ مواظبــــــ باشيــــد

ولي من روي قلبـــــ ـم نوشتـــم

شــ ــکــ ـســـته استــــــ

راحتــــــ باشيـــــد

لحظه های انتظار شکسته می شود

و بغض تنهایی من

مغلوب وجود تو می شود

چرا صدات در نـمیــاد؟

این همه ازارت میــدن

چرا صدات در نـمیــاد؟

هر کی از راه میرسـه

یه زخمی به تو میزنـه

چرا هیچی نمیگــی ؟

چرا صدا ت در نـمیـاد؟

تو یادت نیست

اما من خوب به خاطر دارم

که برای داشتنت دلی را به دریا زدم

که از آب واهمه داشت

قرارمان باران بود

ساعت دلدادگی

کنار عشق

یادت هست؟

من آمدم

باران هم

و رنگین کمان

برای عشق

تمام قطره هارا

در انتظارت قدم زدم

و خیابان را

تا تمام شهر به جستجوی تو بودم

تو اما نیامدی

نمی دانم اشک بود یا باران

چیزی بر گونه ام سُر می خورد

و روی کفشهایم میچکید

که میگفت

تو در خواب من جا مانده ای

و من ..

.
چشم هایم را

به ملاقات اورده بودم

همیشه ..

.
این گونه از رویای تو

تنها به خانه بر می گردم !

ورق می خورد شب ، با پنجه ی تقدير در باران

ومی رقصيد عطر ِ كال ِ كاج ِ پير در باران

نگاه ِ بـِركه ، سرشارازتب ِ رويای وارونه

ومی روييد از ژرفای آن تصوير در باران

..................................................

ميان ِ چشم ها مانده ست سرگردان ، هزاران سال

خمار ِ خواب های خيس وبی تعبير در باران

دل ويك گوشوار ِ كاغذی ، انگيزه ی بودن

ومن ، باران نديده ، دختری دلگير د ر باران

صدای خيس ِ مردی درگلوی تار می روئيد

كسی مثل خودم، مثل خودش درگير در باران

به جرم ِ بی گناهی ، دارهای چشم ها می دوخت

به سرتاپای من ، يك درد ِ دامنگير در باران

غمی كم كم خودش را دررگ ِ ديوانه ام می ريخت

جنون بود وتب ِ رقاصی ِ زنجير در باران

جنون بودآن شب وآئينه ای صد پاره دردستم

ومن حل می شدم با آيه ی تكثير در باران

همه کس در نظرش شیرین است

تهمت کفر به عاشق نزنید

عاشقی پاکترین آئین است

 ۸۸

خانم دانشی اصل از بهترین دوستان مادرم هستند

just 3s foreve

 sara ...samaneh..saye

on samte rastiye manama

بازم سلام دوستای گلمممممم

عیدتون پیشاپیش مباررررکخیلی خوشحالم

امسال عید میرم جنوب خونه فامیلای گلم

تازه دوتا فرشته رو هم میبینم

دو نفر که عاااااااااشقشونم

دو نفر که میمیرم واسشون

عشقم سارا و فرشته ی گلم سمانه

نمیتونم تا عید صبر کنم

سایه ♥♥ ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ سمانه ♥♥♥♥♥♥ سارا

دوستان گلم بای بای

پرمعنی ترین کلمه((ما)) است…آن را به کار بر

.
عمیق ترین کلمه((عشق)) است…به آن ارج بده.

بی رحم ترین کلمه(( تنفر)) است…با آن بازی نکن.

خودخواهانه ترین کلمه((من)) است…از آن حذر کن.

نا پایدارترین کلمه((خشم)) است.آن را فرو بر.

بازدارنده ترین کلمه((ترس)) است…با آن مقابله کن.

با نشاط ترین کلمه ((کار)) است…به آن بپرداز.

پوچ ترین کلمه((طمع)) است…آن را بکش.

سازنده ترین کلمه((صبر)) است…برای داشتنش دعا

خدا شعله ای به او داد .لیلی شعله را توی سینه اش گذاشت .سینه اش آتش گرفت .خدا لبخند زد .لیلی هم.

خدا گفت شعله را خرج کن .زمینم را به آتش بکش.

لیلی خودش را به آتش کشید . خدا سوختنش را تماشا می کرد . لیلی گر می گرفت .خدا حظ می کرد .

لیلی می ترسید آتش اش تمام شود . لیلی چیزی از خدا خواست .خدا اجابت کرد .

مجنون سر رسید .مجنون هیزم آتش لیلی شد .آتش زبانه کشید .آتش ماند زمین خدا گرم شد .

خدا گفت : اگر لیلی نبود، زمین من همیشه سردش بود!

لیلی نام تمام دختران زمین است

لیلی زیر درخت انار نشست.

درخت انار عاشق شد، گل داد، سرخ سرخ.

گلها انار شد، داغ داغ، هر اناری هزار تا دانه داشت.

دانه ها عاشق بودند. دانه ها توی انار جا نمی شدند.

انار کوچک بود. دانه ها ترکیدند. انار ترک برداشت.

خون انار روی دست لیلی چکید.

لیلی انار ترک خورده را از شاخه چید. مجنون به لیلی اش رسید.

خدا گفت: راز رسیدن فقط همین بود.

کافی است انار دلت ترک بخورد.

خدا گفت لیلی یک ماجراست ، ماحرایی آکنده از من.

ماجرایی که باید بسازیش .

شیطان گفت تنها یک اتفاق است. بنشین تا بیفتد.

و لیلی هیچگاه اتفاق نیقتاد.

مجنون اما بلند شد، رفت تا لیلی را بسازد.

خدا گفت: لیلی درد است درد زادنی نو ، تولدی به دست خویشتن .

شیطان گفت: آسودگی است. خیالی است خوش.

خدا گفت: لیلی رفتن است. عبور است و رد شدن.

شیطان گفت: ماندن است و فرو رفتن در خود.

خدا گفت: لیلی جستجوست. لسلس نرسیدن است و بخشیدن.

شیطان گفت: خواستن است. گرفتن و تملک.

خدا گفت: لیلی سخت است. دیر است و دور از دست.

شیطان گفت: ساده است. همینجایی و دم دست.

و دنیا پر شد از لیل های زود. لیلی های ساده اینجایی.

لیلی های نزدیک لحظه ای.

خدا گفت: لیلی زندگی است. زیستنی از نوعی دیگر.

لیلی جاودانگی شد و شیطان دیگر نبود.

مجنون زیستنی از نوعی دیگر را برگزید و می دانست که لیلی تا ابد طول می کشد

دخترااااااااا دوستون داررررررررررررررم

شبیه عشق می شوم

شبیه عشق می شوم

شبیه دانه های برف، شبیه مجنون

شبیه حافظه خاطره ها

برف می بارد، مثل تمام آن روزهایی که گذشت

خداست که بر زمین جاریست، در این روزهای سیاه، برف می بارد

برای فراموش کردن سیاهی، برف می بارد

برای دیدن دوباره قهقهه کودکان، برای ما ، برای آدم برفی ها

من نگاه می کنم

برف زیباست، شبیه قلب مهربان توست

دیگر گریه نخواهم کرد

دیگر برای حرف های مزه نشده اشک نمیریزم

حرف های قشنگ ادم ها حرف های قشنگی است ولی فقط حرف است!

ادم های آهنی مهربان باور ندارند آدمی را، انسان را، احساس را

باور ندارند انسان بودن یعنی تفاهم در عین تفاوت

صدای سنگین و آهنیشان

نعر و فریاد برهنه شان

در گوش انسانیت زنگ میزند

و یخ میزند احساس پاک دوست داشتن ادم آهنی مهربان

می خوابم و دعا میکنم برای دل آدم آهنی مهربانی که دوست داشتن را دوست داشت

دیگر گریه نخواهم کرد

 
کاری برای تخت

تختی برای خواب

خوابی برای جان

جانی برای مرگ

مرگی برای یاد

یادی برای سنگ
.

.

.

این بود زندگی. . . ؟.

حسین پناهی

و من چقدر دلم می خواهد همه داستانهای پروانه ها را بدانم

که بی نهایت بار درنامه ها و شعر ها

در شعله ها سوختند

تا سند سوختن نویسنده شان باشند

پروانه ها

آخ

تصور کن

آن ها در اندیشه چیزی مبهم

که انعکاس لرزانی از حس ترس و امید را

در ذهن کوچک و رنگارنگشان می رقصاند به گلها نزدیک

میشوند

 
یادم می آید

روزگاری ساده لوحانه

صحرا به صحرا

و بهار به بهار

دانه دانه بنفشه های وحشی را یک دسته می کردم

عشق را چگونه می شود نوشت

در گذر این لحظات پرشتاب شبانه

که به غفلت آن سوال بی جواب گذشت

دیگر حتی فرصت دروغ هم برایم باقی نمانده است

وگرنه چشمانم را می بستم و به آوازی گوش میدادم که در آن

 دلی می خواند

من تو را

او را

کسی را دوست می دارم

تقدیم به مرحوم منوچهر آتشی شاعری از خطه ی جنوب – استان بوشهر – 

 
در این دنیای وانفسا

كدامین تكیه گه را تكیه گاه خویشتن سازم

نمیدانم

نمی دانم خداوندا.

در این وادی كه عالم سر خوش است و دلخوش است و جای خوش دارد.

كدامین حالت و حال و دل عالم نصیب خویشتن سازم

نمی دانم خداوندا

به جان لاله های پاك و والایت نمی دانم

دگر سیرم خداوندا.

دگر گیجم خداوندا

خداوندا تو راهم ده.

پناهم ده .

امیدم خداوندا

.
كه دیگر نا امیدم من و میدانم كه نومیدی ز درگاهت گناهی بس ستمبار است و لیكن من

نمیدانم

دگر پایان پایانم.

همیشه بغض پنهانی گلویم را حسابی در نظر دارد و می دانم كه آخر بغض پنهانم مرا بی جان

و تن سازد.

چرا پنهان كنم در دل؟

چرا با كس نمی گویم؟

چرا با من نمی گویند یاران رمز رهگشایی را؟

همه یاران به فكر خویش و در خویشند. گهی پشت و گهی پیشند

ولی در انزوای این دل تنها . چرا یاری ندارم من . كه دردم را فرو ریزد

دگر هنگامه ی تركیدن این درد پنهان است

خداوندا نمی دانم

نمی دانم

و نتوانم به كس گویم

فقط می سوزم و می سازم و با درد پنهانی بسی من خون دل دارم. دلی بی آب و گل دارم

به پو چی ها رسیدم من

به بی دردی رسیدم من

به این دوران نامردی رسیدم من

نمیدانم

نمی گویم

نمی جویم نمی پرسم

نمی گویند

نمی جوند

جوابی را نمی دانم

سوالی را نمی پرسند و از غمها نمی گویند

چرا من غرق در هیچم؟

چرا بیگانه از خویشم؟

خداوندا رهایی ده

كللام آشنایی ده

خدایا آشنایم ده

خداوندا پناهم ده

امیدم ده

خدایا یا بتركان این غم دل را

و یا در هم شكن این سد راهم را

كه دیگر خسته از خویشم

كه دیگر بی پس و پیشم

فقط از ترس تنهایی

هر از گاهی چو درویشم

و صوتی زیر لب دارم

وبا خود می كنم نجوای پنهانی

كه شاید گیرم آرامش

ولی آن هم علاجی نیست

و درمانم فقط درمان بی دردیست

و آن هم دست پاك ذات پاكت را نیازی جاودانش هست

بلکه.....

هم شأن تو باشد